Prof. Dr. Özgür BİYAN
ÖZET
Kat Mülkiyeti Kanunu (KMK) çerçevesinde yönetilen apartman ve sitelerin geçmişe nazaran daha büyük ölçekli ve yoğun işlemler yaptığı, daha fazla personel istihdam ettiği ve dışarıdan çok çeşitli ve sayıda hizmet satın aldığı görülmektedir. İktisadi işlemlerin artması ile beraber akçeli hususlar artınca vergisel problemler de sıkça görülmeye başlanmıştır. Ancak söz konusu yönetimlerin tüzel kişiliğinin olmaması, onları kanunlar karşısında özel bir konuma getirmektedir. Vergi hukukunun temel kanunlarından biri olan Gelir Vergisi Kanunu (GVK) karşısında da bu özellikleri ön plana çıkan ve mükellef olamayan yönetimlerin vergi sorumlusu olup olmadıkları ile diğer yandan apartman ve site yönetimleri tarafından çalıştırılan personelin gelir vergisinden istisna tutulup tutulmayacağı ile ilgili temel iki konu uygulamada tartışmalı bir şekilde sürdürülmektedir. Vergi idaresi ile yargı kararları arasında uzun bir süredir farklı yorumlanan apartman ve site yönetimlerinin vergi sorumlusu olup olmadıklarına yeni bir sorun daha eklenmiş ve istihdam edilen personelin gelir vergisi istisnası karşısındaki durum da dahil olmuştur. Çok sayıda kişiyi doğrudan ilgilendiren idare ve yargı kararları arasındaki uzun zamandır süregelen yorum farklarından kaynaklanan bu sorunlar, söz konusu yönetimlerin durumunu netleştiremediği gibi anayasal açıdan vergileme ilkelerinden uzaklaşılmasına neden olmaktadır. Söz konusu sorunlar özellikle hukuk devleti ilkesinin esaslarından birini teşkil eden belirlilik ilkesi, vergilendirmede eşitlik ve yasallık ilkesi bağlamında uzun yıllardır mükellefler açısından sorun teşkil etmiş kronik hale gelmiştir. Çalışmanın sonucunda mali idarenin uygulamasının hukuki belirsizlik yarattığı, eşit olmayan ve yasallık ilkesinde aykırı sonuçlara sebep olduğu tespit edilmiştir.
Makalenin tamamını okumak için buraya tıklayınız.
Derginin tamamını okumak için burayı tıklayınız.
ATIF İÇİN: Ö. Biyan, “Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu Kararları Işığında Apartman ve Site Yönetimlerinin Vergilendirilmesinde “Kronik” Sorunların Değerlendirilmesi”, T.C. Danıştay Dergisi. S. 159, 9-34.
